☐ Shilajit Munio – mało znana substancja ze Wschodu

Munio – skarb ukryty w sercu góry

Mumio shilajit himalajskie, znane jako „krew gór”, „eliksir życia” lub „cudotwórczy balsam”, jest w rzeczywistości mieszaniną związków organicznych i nieorganicznych, gromadzącą się w niektórych masywach górskich. Nazwa „mumio” pochodzi z greki i oznacza „ochraniający” tudzież „oczyszczający”.

Skąd nazwa?

Nazwa „mumio” pochodzi z greki i oznacza „ochraniający” tudzież „oczyszczający”. Przypuszcza się, że substancja ta powstaje wskutek obumierania materii organicznej, takiej jak szczątki alg, roślin czy porostów, które tkwią w zakamarkach skał albo stanowi pozostałość po wybuchach wulkanów. Konsystencja przypomina smołę – jest gęsta, z reguły ciemnobrązowa. Ma postać małych kryształków, podobnych nieco do żywicy.

Choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera jest chorobą neurodegeneracyjną, w wyniku której dochodzi do problemów z pamięcią, zaburzeń zdolności poznawczych oraz często do upośledzenia koordynacji. Opierając się na składzie shilajitu naukowcy uważają, że może on być z powodzeniem stosowany w profilaktyce oraz w ograniczaniu objawów tej choroby. Jednym z najważniejszych składników ekstraktu mumio jest kwas fulwowy o wysokim potencjale antyoksydacyjnym. Przeprowadzone badania pokazują, że suplementacja shilajitu reguluje prace neuronów w organizmie, a tym samym jest doskonałym środkiem wykorzystywanym w profilaktyce i terapii tej choroby.

Działanie przeciwbólowe

Udowodniono, że shilajit może być z powodzeniem wykorzystywany w terapii przewlekłego bólu, zarówno o podłożu nerwowym, czyli nerwobóli, jak i bólu zwyrodnieniowego, np. stawów. W jednym z badań na myszach zauważono, że stosowanie Mumio ograniczyło poziom odczuwanego bólu w stopniu porównywalnym do tego, który osiąga się przy przyjmowaniu silnych środków o profilu przeciwbólowym (np. diclofenac). Przy terapii bólu stawów, bądź innych reumatycznych, duże znaczenie ma fakt, iż shilajit zwiększa biodostępność wapnia z organizmu. Pierwiastek ten wzmacnia z kolei kości oraz stawy i umożliwia ich prawidłowe funkcjonowanie. Wraz z wiekiem organizm traci zdolność do efektywnego przyswajania wapnia z pokarmu i jego wykorzystanie w procesie mineralizacji zostaje upośledzone. W efekcie osoby w średnim wieku często cierpią z powodu chronicznego bólu kolan oraz stawów. nie potrafią normalnie funkcjonować, a to doprowadza do ich wycofania społecznego. Suplementacja shilajitu może okazać sie pomocna, gdyż zwiększa absorpcję ważnego pierwiastka, a tym samym może ograniczać ból wynikający z jego niedoboru i poprawiać jakość życia ludzi w podeszłym wieku.

Anemia

Shilajit jest bogatym źródłem żelaza, które odznacza się wysoką bioprzyswajalnością. Ponadto wykazano, że przyjmowanie tego suplementu nie wiąże się z przedawkowaniem tego pierwiastka i nie wywołuje negatywnych skutków ubocznych, takich z jakimi można mieć do czynienia w przypadku stosowania samego żelaza (jego nadmiar często wywołuje stres oksydacyjny, którego skutki kumulują się w tkankach i zaburzają ich czynności).

Zawartość żelaza w mumio sprawia także, że suplementacja tej substancji sprzyja ogólnej poprawie kondycji czerwonych krwinek. Przeprowadzono próbę kliniczną, w której 18 szczurów podzielono na 3 przypadkowe grupy. W drugiej i trzeciej grupie naukowcy wywołali u gryzoni anemię i rozpoczęto badanie, w którym osobnikom z ostatniej grupy podawano dziennie 500 mg shilajitu, podczas gdy druga grupa nie otrzymywała placebo. Po upływie 3 tygodni, od każdego zwierzęcia pobrano próbkę krwi i zauważono, że suplementacja mumio skutkowała wzrostem poziomu hemoglobiny, hematokrytu oraz większa ilością czerwonych krwinek.

Profil lipidowy

Przeprowadzono wiele niezależnych badań, a uzyskane wyniki sugerują, że suplementacja shilajitu reguluje profil lipidowy krwi. Udowodniono, że substancja ta redukuje poziom cholesterolu, szczególnie jego szkodliwej frakcji – LDL (ang. low density lipoprotein) – oraz triglicerydów, a także zwiększa stężenie dobrego cholesterolu, czyli frakcji HDL.

Miażdżyca

Shilajit jest z powodzeniem wykorzystywany w terapii oraz profilaktyce miażdżycy tętnic. Do rozwoju tej choroby przyczynia się zaburzenie profilu lipidowego krwi. Suplementacja mumio likwiduje stan zapalny w organizmie, tętnicach i żyłach co może bezpośrednio sprzyjać rozwojowi miażdżycy. Udowodniono, że shilajit jest w stanie regulować profil lipidowy we krwi, a tym samym ograniczać rozwój stanu zapalnego. Efekt tego działania jest jednak zauważalny, gdy suplementacja trwa minimum 3 miesiące. Dla prawidłowego funkcjonowania tętnic znaczenie ma również fakt, że shilajit zmniejsza sztywność i grubość ścian tych naczyń, a tym samym zapewnia ich większa elastyczność.

Glukoza

W jednym z badań pacjentom, u których odnotowano wysokie stężenie glukozy we krwi, przez 3 tygodnie podawano ekstrakt z shilajitu. Po tym czasie u ochotników zmierzono poziom glukozy i odnotowano spadek jej stężenia poposiłkowego o 26 jednostek, natomiast gdy mierzono poziom cukru na czczo zauważono, że spadek ten wynosi 15 jednostek. Uważa się, że za to działanie odpowiada obecny w mumio kwas humusowy, który posiada właściwości antyoksydacyjne, czyli neutralizuje wolne rodniki. Zapobiega tym samym uszkodzeniom trzustki, do których dochodzi pod wpływem działania tych reaktywnych cząsteczek, a tym samym usprawnia funkcjonowanie tego narządu i reguluje poziom wydzielanej insuliny – hormonu odpowiedzialnego za metabolizm węglowodanów.

Niepłodność

W jednym z przeprowadzonych badań, które trwało 90 dni, uczestniczyło 60 bezpłodnych mężczyzn. Podawano im shilajit i po upływie tego czasu u 60% pacjentów zauważono znaczny wzrost ilości i ruchliwości plemników. Wyniki te sugerują, że shilajit może być z powodzeniem wykorzystywany w terapiach bezpłodności mężczyzn. Wyniki niektórych badań pokazują także, że mumio może wpływać pozytywnie na przebieg procesu owulacji. Zaburzenia owulacji są jedną z najczęstszych przyczyn niepłodności u kobiet. Usprawnienie tego procesu może z kolei być podstawą terapii, umożliwiającej zajście w ciążę.

Układ pokarmowy

Niezależne próby kliniczne potwierdziły, że shilajit wspomaga trawienie oraz poprawia pracę jelit. W efekcie jest bardzo często wykorzystywany przy niestrawnościach i przy zaburzeniach trawienia. Udowodniono ponadto, że suplementacja tej substancji może być z powodzeniem wykorzystywana w terapiach chorób wrzodowych. Do powstawania zmian wrzodowych przyczynia się nadmierna ilość wydzielanej pepsyny, która drażni żołądek. Ekstrakt z mumio, a dokładnie obecny w nim kwas fulwowy, reguluje ilość wydzielanej pepsyny, a tym samym ogranicza ryzyko rozwoju choroby wrzodowej.

Właściwości antyoksydacyjne

Shilajit odznacza się wysokim potencjałem antyoksydacyjnym, który wynika z zawartości składników aktywnych (głównie kwas fulwowy i humusowy). Podczas suplementacji w organizmie znacznie wzrasta ilość czynników przeciwutleniających, które pomagają usuwać wolne rodniki, a tym samym zapobiegać reakcjom utleniania. W efekcie shilajit przyczynia się do poprawy ogólnego stanu zdrowia i przeciwdziała procesom starzenia. Wyniki wielokrotnych prób klinicznych sugerują także, że kwas fulwowy jest związkiem z grupy super antyoksydantów, gdyż posiada on zdolność do oddawania oraz do przyjmowanie elektronów, dzięki czemu jest w stanie neutralizować zarówno aniono- jak i kationorodniki.

Dawkowanie

Formy w jakich shilajit może być przyjmowany jest wiele: proszek, kapsułki, ekstrakty, roztwory itp. Dobór odpowiedniej dawki uzależniony jest od wielu czynników (wzrost, wiek, waga, ogólny stan zdrowia, styl życia itp.). Osoba, która chce rozpocząć suplementację mumio powinna początkowo przyjmować 100 mg substancji raz dziennie. Po upływie kilku dni, tę samą dawkę można stosować 2-3 razy na dzień, a następnie stopniowo zwiększa się ilość w każdej porcji (do maksymalnie 300 mg). Najlepiej shilajit jest przyjmować na pusty żołądek (na 2-3 godziny przed posiłkiem). Nie zaleca się stosowania wieczorem, gdyż może to skutkować problemami z zasypianiem. Aby zwiększyć bioprzyswajalność składników aktywnych, warto jest popijać preparat ciepłym mlekiem. Efekt ten można także osiągnąć, gdy przyjmuje się go z miodem bądź herbatą.

W zależności od celu terapeutycznego stosowania mumio zaleca się:

1. Kuracja wzmacniająca – 200 mg raz dziennie, najlepiej rano przez około 25 dni. Stosowanie shilajitu skutkować będzie wzmocnieniem kości oraz serca, a także uzupełnieniem niedoboru niezbędnych dla organizmu witamin i minerałów. Pozwala na utrzymanie zdrowej kondycji organizmu osób starszych.
2. Złamanie kości – 150-200 mg raz dziennie, rano, na czczo przyjmować preparat przez 10 dni, po czym zastosować 5-19 dniową przerwę. Cały cykl można powtórzyć maksymalnie 5 razy.
3. Zatrucia i niestrawność – 100 mg przyjmować dwa razy dziennie, a gdy objawy są bardzo silne, można podwoić dawkę. Najlepiej proszek rozpuścić w ciepłej wodzie i wypijać po przestudzeniu.
4. Egzema – należy przygotowywać kompresy z 2% roztworu. Do jego przygotowania wykorzystuje się 400 mg shilajitu i 2 łyżki wody. Kompresy przykładać 2 razy dziennie i pozostawia na skórze przez 20-30 minut. Kuracja trwa 25 dni, po czym należy zastosować 10 dniową przerwę.
5. Hemoroidy – miejsca zmienione chorobowo należy smarować codziennie mieszaniną Shilajitu z miodem bądź z masłem krowim w proporcjach odpowiednio 1:5 i 1:8. Czynność powtarzać codziennie wieczorem przez 3 miesiące.
6. Choroba wrzodowa – spożywać 2 razy dziennie po 200 mg mumio przez okres około 4 tygodni.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Na podstawie przeprowadzonych badań odnotowano, że spożywanie wysokich dawek Shilajitu może powodować rozwój dny moczanowej, czyli poważnej choroby układu moczowego. Preparat ten zwiększa bowiem produkcję kwasu moczowego, w efekcie czego jego metabolit, czyli moczan sodu, odkłada się w postaci kryształków. Oprócz tego negatywnego skutku nie stwierdzono żadnego innego negatywnego efektu towarzyszącego suplementacji shilajitu.

Ostrożność w przypadku shilajitu powinny zachować kobiety w ciąży oraz karmiące piersią, gdyż jak dotąd nie zbadano jego bezpieczeństwa w tym przypadku. Ponadto ze względu na to, że substancja ta zawiera w swoim składzie żelazo, jednoczesne przyjmowanie kompleksów multiwitaminowych może prowadzić do hiperwitaminozy, która zazwyczaj objawia się krwawymi wymiotami, nudnościami, biegunką czy też utratą koloru skóry. Z lekarzem prowadzącym powinni skontaktować się także diabetycy w celu ewentualnego skorygowania dawki leków przeciwcukrzycowych, gdyż shilajit ogranicza poziom cukru we krwi.

— Jakub Gronowski