☐ Domy na murach
Budowa miejskich umocnień Chojnic przypada na pierwszą poło- wę XIV wieku. Krzyżacy, w miejscu wcześniejszych konstrukcji drewniano-ziemnych z okresu książęcego, w ciągu kilkudzie- sięciu lat wznieśli wokół miasta ciąg kamienno-ceglanych murów obronnych. Wzniesione w dolnej strefie z kamienia łamanego o warstwach wyrównywanych drobnymi kamykami i gru- zem ceglanym. W wyższych strefach murowane z cegły o ukła- dzie gotyckim, wzmacniane nieregularnie rozmieszczonymi ka- miennymi i ceglanymi szkarpami. W wyniku wojen (1410, 1466, 1565) i pożarów mury obronne wraz z basztami i bramami z upływem czasu niszczały. W końcu w związku z rozwojem tech- nik wojennych utraciły swoje walory obronne. Poczynając od XVII wieku gotyckie mury obronne były powoli rozbierane, a materiał z ich rozbiórki wykorzystywano do rozbudowy miasta. Jedenastego maja 1838 roku zakończono rozbiórkę bramy Gdańskiej i Młyńskiej oraz przyległych murów. W wielu miej- scach wykorzystano odzyskany materiał do wznoszenia różnego typu zabudowy , w tym wielu domów mieszkalnych przylegają- cych jedną ścianą do murów miejskich. Pozostałości tego typu zabudowy można było oglądać do lat 70-tych XX wieku, między innymi w okolicach dawnej bramy Młyńskiej, ale także w, prezentowanym tu, zachodnio-południowym fragmencie umocnień miejskich. W 1862 roku rozebrano południowo-wschodni odcinek murów a materiał budowlany wykorzystano do budowy pierwszego miejskiego szpitala. (obecnie budynek Zespołu Szkół ponad gimnazjalnych nr 3 w Chojnicach, Sukien- ników 13) W domku widocznym na rysunku po zakończeniu II Wojny Światowej mieszkał „zbieracz wszelkiego dobra”, którego chojniczanie nazywali „Waser”. Zachowane fragmenty średniowiecznych murów obronnych Chojnic zostały gruntownie odnowione przez Pracow- nię Konserwacji Zabytków z Torunia w latach 1952-55. Widocz- ny tu fragment murów został specjalnie przebudowany i przy- stosowany do celów Muzeum Regionalnego w latach 80-tych XX wieku.
Reklama