☐ Dworzec kolejowy

Dla pozbawionych naturalnych dróg komunikacyjnych (morze, rzeka) Chojnic budowa w roku 1871 dworca kolejowego, a co za tym idzie włączenie do pruskiej sieci kolejowej było momentem przełomowym. Z sennego trzy tysięcznego miasteczka przekształciły się w znaczny węzeł kolejowy i dynamiczny ośrodek regionalny. Kolej ta łączyła Berlin z Gdańskiem i Królewcem w ramach Królewskich Kolei Wschodnich. Ustawa o jej budowie została podjęta przez sejm pruski 17 lutego 1868 roku. Prace budowlane w Chojnicach, po licznych kontrowersjach z lokalizacją budynku dworca, podjęto wiosną 1870 a uroczystego otwarcia dworca i odcinka Złotów – Chojnice dokonano 15 listopada 1871 roku (odcinek Piła – Złotów oddano 16 stycznia 1871). Na ukończenie całej linii i uzyskanie połączenia z Gdańskiem Chojniczanie musieli jednak poczekać do 15 sierpnia 1873 r. Piętnastego  maja 1878 Chojnice uzyskały połączenie kolejowe ze Szczecinem, a 15 sierpnia 1883 z Laskowicami (Grudziądz, Bydgoszcz). W roku 1894 z Gnieznem przez Nakło, a w 1902 z Lęborkiem i Kościerzyną przez Lipusz i Bytów. W 1918 roku po odzyskaniu przez Polskę niepodległości granica polsko-niemiecka przebiegała tuż na zachód od Chojnic. Chojnice były przejściem granicznym, a stacja znajdowała się na szlaku transgranicznego  tranzytu uprzywilejowanego. Najbardziej znanym epizodem z historii chojnickiego dworca jest oczywiście wjazd niemieckiego pociągu pancernego 1 września 1939 roku i rozpoczęcie II wojny światowej. (wśród chojniczan powszechne jest domniemanie, że to właśnie w Chojnicach, a nie na Westerplatte, padły pierwsze strzały II wojny światowej). Budynek dworca to budowla piętrowa, wielobryłowa murowana z cegły. Układ funkcjonalny dworca  przystosowano do potokowej obsługi ruchu pasażerskiego. Poczekalnia dla podróżnych umieszczona została w wielobocznej „absydzie” zapewniającej 180 stopniowe pole obserwacji. Ściana frontowa budynku, po wybudowaniu dworca była jednopłaszczyznowa, a w latach późniejszych została znacznie przebudowana poprzez dobudowę  wysuniętej części parterowej mieszczącej kasy i holl. W zależności od potrzeb dobudowywano lub rozbierano liczne wiaty przylegające do budynku od strony peronów.  Wszyscy Chojniczanie z niecierpliwością czekają na rewitalizację  tego obiektu, który był i powinien być wizytówką miasta, a przynajmniej nie powinien straszyć gości i turystów.