☐ Plac Jagielloński

Zachodnia strona Placu Jagiellońskiego (dawniej Placu Pamięci – niem. Denkmalplatz). Plac wytyczono w pierwszej połowie XIX wieku. Powstał około roku 1840 w miejscu zasypanego tzw. „Stawu wołowego” w którym mieszkańcy przedmieścia człuchowskiego poili bydło i pluskały się kaczki. Współczesna zabudowa tego miejsca pochodzi w większości z lat 80-tych i 90-tych XIX wieku oraz z początków XX wieku. Głównymi mieszkańcami placu byli adwokaci, radcy prawni i pracownicy pobliskiego sądu. Sąd Powiatowy powołano w Chojnicach drugiego stycznia 1849 roku, a 30 lat później 23 września 1879 r. oddano do użytku obecny budynek Sądu Okręgowego i Ziemskiego. Właścicielem największej kamienicy pod nr 7 był Georg Maschke, a sąsiedniej pod nr 8 dr Bogel – obaj byli zatrudnieni w sądzie. Po odzyskaniu niepodległości dom nr 8 (z dużym ogrodem na zapleczu) kupił znany działacz niepodległościowy, długoletni przewodniczący Rady Miejskiej, adwokat Feliks Kopicki. Natomiast po wojnie, przez wiele lat, mieszkał w tym domu twórca chojnickiego muzeum, Julian Rydzkowski. Kamienicę nr 6 wybudował Max Appelbaum. Na pierwszym planie widać wysoką kolumnę zwieńczoną bogato rzeźbioną głowicą z pruskim orłem. To pomnik ku czci Chojniczan poległych w wojnie Prusko – Francuskiej roku 1871. Pomnik odsłonięto 21 października 1881. Po zakończeniu I Wojny Światowej zdjęto pruskiego orła i po dokonaniu niezbędnych korekt przemianowano na pomnik Nieznanego Żołnierza. Plac ten zywano także w okresie pruskim „Placem Drzewnym” a w okresie wczesnego PRL-u „Świńskim Rynkiem”. Przez wiele lat służył jako targowisko miejskie.